Ontspoorde liefde

Ik gun het je zo. Ik neem het voor je op, geef je nieuwe kansen en maak graag en veel gebruik van je. Maar onze relatie begint als iets ongezonds te voelen, iets disfunctioneels. Je slaat me en ik keer je mijn andere wang toe. Ik scheld je uit en jij blijft terugkomen. Met waterige koplampen rol jij steeds weer mijn leven in. Jouw stalen blik verraadt niets van het schuldgevoel. Je schaamt je niet eens. Je liegt me voor, doet loze beloften en geeft me lege praatjes.

Het is vaak gebeurd dat je onder de pies verscheen. Of je rook naar drank en frituur en had niet de moeite genomen te verhullen dat jij jezelf had laten gaan. Compleet ontspoord drong je jezelf aan mij op, vaak ‘s avonds laat en soms midden in de nacht. Je plakte en stonk en rammelde aan alle kanten. Vooral als we net lekker op stoom waren, flikte jij me dit soort geintjes. En toch, de schaamte ten spijt kroop ik in je en reed altijd met je mee.

Ik mag van jou allang naar die ander toe. Daar heb je geen problemen mee. En terwijl ik verteerd door frustratie op de ander wil afstappen, kom jij met een volgende boodschap. Nog harder. Het is nooit erg genoeg voor je. Voor mij een trap na. Ik mag weliswaar weggaan maar zal daarbij door jou worden gesaboteerd. Jij steekt een stokje voor die ander. Je neemt geen blad voor de mond en spreekt mij toe in ijskoude termen als traag, uitvaller, laatkomer. De rillingen lopen lang mijn rug. Hoogspanning op mijn bedrading bevriest.  Ik loop vast.

Wat wil je nu van me, manipulator? Mijn geld krijg je al. Mijn sympathie reikt tot aan de hemel, mijn geloof in jou is groot. Je vreet mij op als een monster dat nooit genoeg heeft. Ik loop van je weg en je belooft beterschap. Ik spreek kwaad over je; jij noemt mij een afhankelijk type. Ik ben volgens jou vrij om in de auto weg te rijden. Daar kies ik volgens jou niet voor omdat jij zoveel meer biedt dan alleen ‘van A naar B’. Via C, D en E overigens. Je geeft mij het gevoel lekker duurzaam bezig te zijn.

Regelmatig noem je mij een bewust mens. Ook vleit je mij door mij jouw reiziger te noemen en laat mijn geslacht compleet buiten beschouwing.  Ik vind het fijn te merken dat jij je niet focust op mijn geslacht.  Ik wil ongelabeld kunnen reizen. Ondanks je neutrale houding kwets je mij. Ik mis de wederkerigheid. Alsof mijn onvoorwaardelijke liefde geen gehoor vindt. Regelmatig voel ik mij gevangen in een giftige relatie. Elke dag die met jou begint, verloopt klote.

Ik ben de wanhoop nabij en toch maak ik mijzelf wijs dat ik niet zonder je kan. Na elke teleurstelling laad ik mijn batterij weer op. Na jaren van ruziën en praten, beterschap beloven, bemoeienis van deskundigen, autoritair ingrijpen en liefdevol loslaten, ben je geen steek verder. We komen niet op een lijn maar godver, ik kan niet zonder je. Dan maar een lafbek. Ik zal voor altijd met je blijven deinen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *