Ik zie het met lede ogen aan: hedonisme heeft diepe wonden geslagen in onze dikke laag relativeringsvlees. Het lukt mij soms amper om de betrekkelijke aard van een gebeurtenis te blijven zien, nadat het veel te lang alleen maar ging over genot en geluk.
De nieuwe standaard
Genieten is het nieuwe overleven. Geluk is het nieuwe overwegen en overschot het hoogste goed. Hedendaagse burgers zijn hedonisten. Dat is inderdaad lekker over een kam geschoren, maar hé: ik ben er zelf ook een.
Ik voel mij soms naïef als ik stel dat ik een gevoelsmens ben. Alsof gevoelens minder waard zijn dan succes. Wie heeft mij dat wijsgemaakt? Het riedeltje klinkt in mijn hoofd: ‘Succes betekent invloed, invloed betekent voldoening en voldoening leidt onherroepelijk tot zingeving.’ Oh ja joh? Steeds vaker weet ik afstand te nemen van mensen die dit in mijn en andermans hoofd proberen te proppen.
De onthulling
Voor mij persoonlijk legt de coronacrisis pijnlijk bloot wat onze tot genotssamenleving vergroeide maatschappij is: een lege huls. Bedrijven die plezier verkopen, gaan over de kop. Ondernemers die geluk beloven, staan onder water. En zij die werken vanuit het hart, hun roeping volgen, mensenwerk doen, raken uitgeput.
We hebben met z’n allen jarenlang een oppervlakkige leefstijl gecreëerd. Het ging steeds vaker over geluk en behoeftebevrediging op korte termijn. Iedere vlek, hoe klein ook, werd snel weggepoetst. De scheurtjes dichtten we met vulpasta. Het geweten susten we met palmolievrije bakboter en het laten planten van een boompje. Ik ben daar zelf ook schuldig aan. Meer, vaker, sneller, perfect, compleet, alles. En nu is er leegte.
De werkelijke behoeften
Mijn sociale en emotionele behoeften zijn gigantisch. Samen zijn. Liefde. Troost. Perspectief. Houvast. Genegenheid. Contact. Zin. Aanraking. En ja: conflicten. Ontlading. Een lekkere schreeuwpartij. Ik mis het leven, niet het comfort.
Ik wil lering uit de huidige situatie trekken; een betere samenleving begint uiteindelijk bij jezelf. Welke van mijn verlangens zijn de wolf in schaapskleren geweest? Wat heeft er onder al die geluksdrift verborgen gezeten? Zou het kunnen zijn dat wat eronder zit uiteindelijk veel waardevoller is dan de stapel kortetermijnwinsten en oppervlakkige successen die erbovenop heeft gelegen?
Het echte verhaal
Mijn eerlijke verhaal misschien? Ik ga mij tegoed doen aan echte verhalen en pure emoties. Ik ga ervan vreten totdat ik op knappen sta. Ik zal delen wat ik heb. Van goede verhalen hebben we immers nooit genoeg. En dan misschien, ooit, als deze crisistijd voorbij is, gaat het weer wat vaker over het échte leven.