Toen ik twee jaar geleden als ondernemer begon, wist ik niet dat er zoveel ondernemersbullshit bestaat. Groeiprogramma’s, winstmodellen, masterclasses, workations. Ik ben de verwondering inmiddels voorbij. Maar eerlijk is eerlijk: er zijn ook schitterende hoogtepunten.
VIVA400
Plots was daar het mailtje: ‘Gefeliciteerd, je bent samen met 399 andere vrouwelijke ondernemers opgenomen in de VIVA400 van 2019.’ Ik moet bekennen dat ik het tijdschrift VIVA nooit lees. Behalve de vier keer per jaar dat ik bij de kapper zit en het blad altijd – geheel expres – op het kaptafeltje voor mij open leg bij de AnyBody. Dat is die blootrubriek. De blikken van anderen bij het zien van al die tetten en billen zijn goud waard. Echt, mijn dag kan niet meer stuk na een uurtje plagen met zoveel bloot en gekke piemelplaatjes.
Nu sta ik dus in de VIVA-lijst van 400 onderneemsters die impact maken met hun werk. Dat is nogal wat. Ik maak als oprichter van het platform BRAVICO en schrijver van het boek Gedialogeerd – een positieve kijk op eenzaamheid – kans op het winnen van de titel Wereldverbeteraar. Je kunt op mij stemmen tot en met 2 december 2019. Dat gaat heel gemakkelijk, door hier te klikken en voor mij te kiezen. Doe maar, je maakt mij er blij mee.
Loslaten. Loslaten? Loslaten!
Ondanks mijn befaamde vasthoudendheid moet ook ik soms veranderen van koers of mening. Zo veranderde ik mijn idee om ‘iets met eenzaamheid onder jonge mensen te doen’ van – het laten ontwikkelen van – een social app in het lanceren van een (online) platform. Ik smeerde donkergroene verf op het woonkamermuurtje dat acht jaar bruingrijs was geweest. Ook speelde ik met de gedachte om de besneeuwde bergen in te gaan met de teerbeminde – iets wat mij eerder de koude (hilarisch) rillingen gaf als winterhater. Er kwamen nieuwe planten bij en gingen oude kledingstukken weg. Ik haalde Facebook van mijn smartphone af en installeerde in plaats daarvan een stappenteller.
Met zeeziekte niet het water op
Eigenlijk doe ik gewoon nooit meer dingen waar ik niet goed in ben. Oké, bijna nooit. Ik weet niet alles en kan niet alles. Dat mag best gezegd worden. Mijn persoonlijke mening: je bent goed in iets als je je daar goed bij voelt. Ik word bijvoorbeeld kotsmisselijk van veel en lang bellen. Kletsen om het kletsen. En dan terloops iets ‘tegen iemand aanhouden’. Dus bel ik amper. Heerlijk rustig in mijn hoofd.
En dan is er nog iets. Wat ik doe moet diepgang hebben. Het verhaal achter de hoogbejaarde vrouw die iedere morgen opnieuw voor nog geen twee ons vlees naar de slager schuifelt. De pijn van een gescheiden vader die graag eens op de voorgrond in plaats van langs de zijlijn staat. Het waarom van een vechtpartij, die continu terugkerende familie-anekdote, de navertelling van een indrukwekkend evenement. Het fascineert mij allemaal.
Resumé
Onder de streep is 2019 een goed jaar voor mij als ondernemer. Minder slapeloze nachten om de krappe portemonnee en meer leuke dingen doen. Daarover gesproken: ik ga eens informatie opsnorren over de kerstmarkten die ik volgende maand met de teerbeminde bezoek. Iets met mierzoete glühwein, veel te veel drukte, foute muziek en een reuzenrad.