
De waan van alledag
Op zestienjarige leeftijd begin ik -zonder middelbareschooldiploma- aan een sociaal pedagogische opleiding. Om mijzelf te bedruipen werk ik in de avonduren en weekenden als hulpje in de ouderenzorg. Ik stuntel dagelijks met steunkousen, oogdruppels en korsetten. Een hoop gefriemel, gepeuter en gedoe. Niks voor mij. Drie jaar later ontdek ik via mijn vervolgopleiding in de verpleegkunde mijn ware tak van sport: de psychiatrie. Naast theorie en oefening in bekwaamheid leer ik vooral via de brievenbus te communiceren. Ik luister terwijl er geschreeuwd wordt, creëer rust in complete chaos, onderhandel als een diplomaat en praat als Brugman. Ik lijk de enige die het schrijven van de verplichte begeleidingsplannen, rapportages en overdrachtsbrieven als kers op de taart ziet. Overigens onderzoek ik alle facetten van de geestelijke gezondheidszorg, van uitvoerend tot projectmanagement en van beleidswerk tot teamleiderschap.